Locatieraadvoorzitter Han van Schagen neemt afscheid

Na vele jaren zich als locatieraadvoorzitter voor de geloofsgemeenschap Sint Martinus te Hoogland te hebben ingezet neemt Han van Schagen afscheid. Samen met zijn vrouw Kitty verhuist hij naar het oosten van het land. Afgelopen weekend kreeg hij de Martinuskaas uitgereikt voor zijn inzet.  

Van Schagen is bijna 10 jaar als locatieraadvoorzitter werkzaam geweest. "Op 9 juni 2015 had ik aangegeven na te willen denken om het voorzitterschap van Ad van Dijk over te nemen. De overdracht was op 29 juni met een ritueel in de pastorietuin. Op 15 september leidde ik mijn eerste vergadering van de Locatieraad. Dus het is nu bijna 10 jaar geleden. Een lange tijd, toch?"

Meer tijd

Er waren meerdere redenen om het voorzitterschap op te nemen. "Na een heel leerzame en leuke periode met de 2getR-groepen kreeg ik weer wat meer tijd. Ik had al een aantal keren ‘proefgedraaid’ als lid van Locatieraad en dat beviel mij wel. De functie van voorzitter kwam vacant en ik had al ervaring opgedaan in een parochie in Leiden, waar ik woonde voordat ik naar Amersfoort verhuisde. Na een goede overdracht van Ad van Dijk heb ik de voorzittershamer overgenomen."

Zichtbaar

"Ik heb in deze jaren onze geloofsgemeenschap, maar vooral de vrijwilligers veel beter leren kennen", vervolgt Van Schagen. "Het is echt bijzonder om zoveel vrijwilligers een bijdrage te zien leveren, zichtbaar en onzichtbaar. Het werd mij ook duidelijk dat zij continu inspanningen werden en worden gedaan om de Martinus vitaal én zichtbaar voor de samenleving te houden. Ik ben wel gewaarschuwd om ervoor te waken om vooral jezelf te blijven. Daarom had ik mij voorgenomen om vooraf bij het nemen van beslissingen consensus te bereiken door meningen van diverse mensen op te halen. Niet de voorzitter beslist, maar wij samen. Een mooi voorbeeld hiervan is de werkgroep, die werd samengesteld om maatregelen te bepalen en te treffen in de corona-tijd en we het gezamenlijk aandurfden om te besluiten geen vieringen meer te houden bij hogere coronacijfers."

Mooie herinneringen

"Ik heb vooral mooie herinneringen", herinnert Van Schagen zich. "De vergaderingen van Locatieraad en Pastoraatsgroep zijn nooit vervelend geweest; een leuke groep mensen, waarmee we gezamenlijk mooie documenten hebben samengesteld voor onszelf en het Parochiebestuur. Er zijn ook fantastische projecten gerealiseerd. Denk aan De Kapel, het tapijt op priesterkoor, de mogelijkheid om livestream mogelijk te maken, Huiskamer op Zolder en nog veel meer. En natuurlijk ook de ‘gewone’ activiteiten rond liturgie: acolieten, koor, lectoren, kosters, daarnaast het onderhoud van tuin, schoonmaak, gastvrouwen, expositie in De Pastorie, catering bij intern en extern verhuur. Maar de mooiste herinneringen heb ik aan het contact met mensen van onze geloofsgemeenschap. Die ga ik zeker missen."

Inspiratiebron en aanjager

Het geloof heeft altijd een rol gespeeld voor Van Hagen, maar vroeger anders dan nu. "Ik ben katholiek opgevoed, op zondag naar de kerk was gewoon en voelde soms als een verplichting. Zondags op de racefiets met vrienden betekende op zaterdag naar de kerk of zondagavond. Het aantal vieringen in het weekend was nog aanzienlijk, dus je kon nog kiezen. Bidden voor het eten, avondgebed voor het slapen en als de mogelijkheid er was ook nog een aantal keer per jaar biechten. Het geloof dat alles van bovenaf geregeld wordt, heb ik niet meer zo sterk. Wij moeten het met elkaar doen en daar wil ik graag aan meewerken, maar dat gaat soms niet vanzelf. Dan ervaar ik Onze Lieve Heer als een inspiratiebron en aanjager. Naast de keren waarin ik tijdens de viering een taak heb, zijn de gewone vieringen voor mij een bron van rust. Even weg uit de hectiek. Het is niet voor niks dat sommigen nog spreken van zondagsrust. Die ervaar ik dan heel sterk. Het gemak dat ik een sfeervolle kerk zo dichtbij had, ga ik wel erg missen. De dichtstbijzijnde kerk straks is 5 à 6 km fietsen."

Nieuwe start

Na 29 jaar gewoond te hebben in Amersfoort gaat Van Schagen met zijn vrouw verhuizen naar het oosten van het land. Is zijn gezicht nog wel eens in Hoogland te zien? "Het is een klein uurtje rijden. Het zal zeker minder zijn. Het gemak om even op de fiets te springen om De Pastorie, mensen, de winkels in Hoogland en Amersfoort-Noord te bezoeken, even een klusje doen bij de kinderen, ga ik zeker missen. Vanzelfsprekend zullen we nog regelmatig voor een bezoek aan onze kinderen in Amersfoort te vinden zijn en voor bijzonderheden ook zeker nog in de Martinus, want we hebben hier toch 29 jaar gewoond, mensen ontmoet, dat is toch een groot deel van je leven. We gaan een nieuwe start maken. Eerst even tot rust komen, daarna weer om ons heen kijken, wat er kan worden opgepakt als vrijwilliger in parochie, sportclub, school of andere maatschappelijke instelling."

Ingezonden door Gerard Hilhorst