Dit jaar bestaat de muziekvereniging Sint Caecilia 95 jaar en dat wordt gevierd tijdens het komende voorjaarsconcert van 18 maart 2023 in Theater de Flint.
In dit jaar is er ook een aantal jubilarissen, waaronder Annemarie Kommeren-de Grave. Zij is dit jaar 50 jaar lid van deze vereniging, die het verenigingsgebouw ’t Driespan gebruikt voor de repetities. Annemarie komt hier minimaal twee keer per week om te repeteren bij het Opleidingsorkest en het Fanfareorkest. Het gebouw wordt op dit moment grondig gerenoveerd. Al gauw laat zij een aantal foto’s zien die haar zeer dierbaar zijn.
Mama, dit wil ik
Op een van die foto’s zien we haar toen zij 10 jaar oud was. Zij woonde toen met ouders en zus in het Brabantse Oisterwijk. In de tijd dat zij daar op de lagere school zat werd een jeugdharmonie opgericht en daar werden leden voor gevraagd. De harmonie liet via school brieven uitdelen aan alle leerlingen en toen Annemarie thuiskwam zei ze tegen haar moeder: “Mama, dit wil ik.” In eerste instantie klarinet spelen. Echter: haar pinken waren wat te kort en daarom koos zij voor de piston.
Horen en luisteren is altijd aanwezig
Tijdens het voortgezet onderwijs verhuisden haar ouders naar Amersfoort. Voor de 15-jarige Annemarie betekende dit een overgang van een dorpse Mavoschool naar een stadse scholengemeenschap Schothorst. Dat was in die jaren best moeilijk voor haar, omdat zij alles achter moest laten in Brabant. Na deze school stroomde zij door naar de HAVO. Daarna ging zij naar de PABO. Hierna ging zij werken in het onderwijs en dat heeft zij 40 jaar lang gedaan. Bij dit alles speelde muziek een belangrijke rol. Zoals zij zelf zegt: “Horen en luisteren is altijd in heel mijn leven aanwezig”. Haar ouders hebben dat bij Annemarie en haar zus als het ware met de paplepel ingegeven. Haar vader speelde op de gitaar en haar moeder de ukelele. Daarbij werd altijd meegezongen door Annemarie, haar zus en ouders. Dit was vooral na de avondmaaltijd voor de afwas. Het repertoire was dan veelal country- Oostenrijkse-, Indische-, en Nederlandse liederen.
Muziek betekent vriendschap, verbondenheid, en waar je emotie in kwijt kunt
Annemarie vertelt daar het volgende over: “Ik en mijn zus Sigrid zijn lid geworden in het jaar dat de annexatie van Hoogland officieel een feit werd. Dit was eind 1973. In dat jaar hebben we ook niet de oude uniformen gedragen, maar kregen we gelijk de rode uniformen aangemeten.” Haar ouders vonden het na de verhuizing vanuit Oisterwijk fijn dat Annemarie bekend raakte met het dorpsleven van Hoogland. Toen zij bij de muziekvereniging kwam, speelde zij op de Chinese trompet. Deze blaasinstrumenten zijn toentertijd speciaal aangeschaft door Sint Caecilia, want in die tijd waren er geen nieuwe instrumenten meer. Later speelde Annemarie cornet en nu weer trompet.
De rode draad in Annemarie haar leven is de muziek. “Hoe je je ook voelt, verdrietig, blij, vrolijk, alles kun je in de muziek kwijt. Dit merk ik ook als ik met een serenade ga spelen of mee ga spelen tijdens de carnavalsoptocht.”
Lees hier verder op de site van muziekvereniging Sint Caecilia. Tijdens het komend voorjaarsconcert op zaterdagavond 18 maart a.s. zal zij gehuldigd worden.
Ingezonden door Gerard Hilhorst
